20 سال نخست ساخت اتومبیل های بدون راننده را، حتی با دارا بودن ابتدایی ترین ابزارها، می توان مهم ترین سال های تکامل این تکنولوژی دانست. سال هایی که این تکنولوژی عمدتا در قاره آمریکا، دور از صحنه های نبرد جنگ جهانی، مانند جنینی آماده به دنیا آمدن پایه های حیات خود را استوار می کرد.
اولین ماشین کنترلی در دهه 20 میلادی قرن بیستم
برای دقیق تر بررسی کردن تکنولوژی ماشین های بدون راننده باید به سال 1920 بازگردیم و به خیابان های نیورک برویم. شهری که شاید کسی در آن سال ها تصور نمی کرد تا حد سرنوشتش با اقتصاد جهانی گره بخورد.
در سال 1925، اولین خودرویی که از راه دور کنترل می شد توسط شرکت “محصولات کنترل رادیویی هودینا” در آمریکا تولید شد. مسئولین فنی این شرکت توانستند این خودرو، که نام “اعجوبه آمریکایی” به آن داده شده بود، را در خیابان های نیویورک به حرکت در بیاورند.
“اعجوبه آمریکایی” در واقع یک اتومبیل از مدل “چندلر 1926” بود که چهره ای کاملا کلاسیک دارد. شرکت هودینا با استفاده از یک فرستنده رادیویی و ابزار های مکانیکی توانسته بود این خودرو را به اتومبیل کنترل از راه دوری تبدیل کند که توسط شخصی در ماشین پشت سری کنترل می شد (کنترل از راه خیلی دور نبود!).
دهه 30 میلادی، زمانی که مفهوم اتومبیل خودران به واقعیت نزدیک شد
با توجه به ابتدایی بودن ابزارهای پردازش ویدئو و ارتباطی، خودران شدن اتومبیل های کنترل قرار نبود به زودی اتفاق بیوفتد. اما نبود تجهیزات جلوی ذهن خلاق را نمی گیرد. اتومبیل بدون راننده نیز ایده ای نبود که عدم دسترسی به ابزار مناسب بتواند جلوی خلق شدنش در ذهن مهندسین را بگیرد. مفهوم خودران در دهه 30 میلادی به صنعت اتومبیل معرفی شد، اما عملی نه!
در دهه 30 طراح اندیشمندی به نام “نورمن بل گدس” مدل ذهنی از خیابان ها را تصویر سازی کرد که ماشین ها در آن به صورت خودران در حرکت بودند. جایی که میدان های مغناطیسی ایجادی توسط دستگاه های تعبیه شده در مسیر می توانستند اتومبیل ها را هدایت کرده و از برخورد آن ها نیز جلوگیری کنند. این ایده پردازی در سال 1939 توسط “بل گدس” در نمایشگاهی که اسپانسر آن جنرال موتورز، تولید کننده بزرگ خودرو آمریکایی بود، ارائه شد.
این طراح نهایتا ایده های خود را در سال 1940 در کتاب Magic Motorways منتشر کرد. او در این کتاب به آموزش جهان برای استفاده از مسیر های هوشمند و ماشین های بدون راننده پرداخت. بل گدس پیشبینی می کرد که تا سال 1960 این ایده به واقعیت تبدیل شود.
