به گزارش پایگاه خبری ایونا، با اعلام شیوع ویروس ماربورگ در آفریقا توسط سازمان جهانی بهداشت، مطالعات و تحقیقات در مورد ویروس ماربورگ به سرعت افزایش یافته است. ویروس ماربورگ یا تب ماربورگ نوعی ویروس شبیه به ویروس ابولاست و باعث یک بیماری عفونی بسیار کشنده می شود. به همین دلیل افکار عمومی به شدت نگران شیوع ویروس ماربورگ در جهان است. پس ویروس ماربورگ چیست؟ آیا درمانی برای ویروس ماربورگ وجود دارد؟ برای کسانی که در مورد تب ماربورگ کنجکاو هستند، می توانید ادامه مقاله را مرور کنید.
در این مطلب به موارد زیر اشاره خواهیم کرد:
- ویروس ماربورگ چیست؟
- راه های محافظت در برابر ویروس ماربورگ چیست؟
- علائم تب ماربورگ چیست؟
- درمان تب ماربورگ
ویروس ماربورگ چیست؟
در حالی که مردم جهان بیش از دو سال است که با بیماری همه گیر کووید 19 دست و پنجه نرم می کنند، شناسایی ویروس ماربورگ آفریقا نشان می دهد که مقامات همه کشورها به ویژه مقامات بهداشتی کشورهای آفریقای مرکزی باید محتاط باشند. تب ماربورگ نوعی ویروس از خانواده فیلوویروس است. ویروس ماربورگ، مانند ابولا، ویروسی است که باعث ایجاد تب خونریزی دهنده در انسان و پستاندارانی مانند شامپانزه ها می شود. تب ماربورگ ویروسی است که اولین بار در سال 1967 در یوگسلاوی، آلمان شناسایی شد و اکثر افراد آلوده به این ویروس در تماس نزدیک با میمون ها یا خفاش های سبز آفریقایی بوده اند.
ویروس ها عوامل عفونی کوچکی هستند که باعث ایجاد بیماری در موجودات زنده می شوند. از آنجایی که آنها ساختار سلولی را نشان نمی دهند، کاملاً ابتدایی هستند. اسید نوکلئیک موجود در آنها جایگاه مهمی در طبقه بندی ویروس ها دارد. ویروس ها بر اساس ساختار کروموزومی به عنوان ویروس های DNA یا RNA طبقه بندی می شوند. ویروس ماربورگ یا تب ماربورگ یک ویروس RNA در طبیعت است. مطالعات ویروس‌شناسی نشان می‌دهد که ویروس‌های RNA مانند ماربورگ، ابولا یا کرونا از نظر ساختار پیچیده‌تر از ویروس‌های DNA هستند و می‌توانند بسیار سریع‌تر منتقل شوند و درمان آنها دشوارتر است؛ چراکه جهش‌های بیشتری را متحمل شوند.
هنوز مشخص نیست اولین فرد مبتلا شده به ویروس ماربورگ چگونه در معرض این ویروس قرار گرفته است. با این حال، دو بیمار که در طول سفر خود به اوگاندا در سال 2008 با مدفوع خفاش تماس فیزیکی داشتند متعاقباً به ویروس ماربورگ مبتلا شدند. این شرایط نشان می دهد که منبع اصلی انتقال ویروس، محیط هایی است که خفاش ها در آن یافت می شوند. تصور می شود که راه انتشار ویروس بین افراد از طریق تماس مستقیم با بیمار آلوده به ویروس باشد. از طریق تماس، تنفس قطرات پراکنده از بیمار، تماس با خون و مایعات بدن یا تماس با مواد آلوده به مایعات بدن بیمار، این ویروس قابل انتقال است.
راه های پیشگیری از ابتلا به ویروس ماربورگ
راه های پیشگیری از ابتلا به ویروس ماربورگ چیست؟ اول از همه، افرادی که قصد سفر به مناطقی مانند اوگاندا و آفریقای مرکزی که تب ماربورگ (ویروس ماربورگ) در آنها شناسایی شده است باید بدانند که در معرض خطر ابتلا به ویروس ماربورگ هستند. از آنجایی که هیچ واکسنی برای این بیماری وجود ندارد، موثرترین راه برای پیشگیری از این بیماری دوری از حیوانات بیمار، انسان و خفاش های آفریقایی است که در حال حاضر در آفریقای مرکزی زندگی می کنند.
برای پیشگیری از ابتلا به بیماری ماربورگ، دستها را باید مرتباً با آب صابون شست و در صورت امکان با مواد ضدعفونی کننده حاوی الکل ضدعفونی کرد.
سازمان بهداشت جهانی به متخصصان مراقبت های بهداشتی که در این مناطق زندگی می کنند و در تماس نزدیک با بیماران هستند هشدار می دهد که مراقب باشند. این افراد باید در تماس با بیماران از وسایل حفاظتی مانند دستکش، عینک، ماسک استفاده کنند. علاوه بر این، توصیه می شود متخصصان مراقبت های بهداشتی دست های خود را به طور مکرر بشویند و تا حد امکان از تماس نزدیک با بیماران خودداری کنند. بر اساس داده های سازمان جهانی بهداشت، تقریباً 10 درصد از کسانی که به دلیل تب ماربورگ جان خود را از دست داده اند، کارکنان بخش مراقبت های بهداشتی هستند.
علائم تب ماربورگ چیست؟ ویروس ماربورگ
اولین علائم بیماری به طور متوسط 5-10 روز پس از تماس با بیمار آلوده به ویروس ماربورگ یا سطح آلوده ظاهر می شود. همچنین مواردی وجود دارد که با توجه به پاسخ سیستم ایمنی فرد، دوره نهفتگی ویروس کمتر از 5 روز و بیش از 10 روز است. بر اساس داده های سازمان بهداشت جهانی، دوره نهفتگی ویروس بین 2 تا 21 روز متغیر است. علائم بیماری معمولاً در روز هفتم پس از مواجهه به سطح شدید می رسد. علائم ویروس ماربورگ یا تب ماربورگ مشابه ویروس ابولا، یکی از بیماری های تب خونریزی دهنده است. برخی از این علائم را می توان به شرح زیر فهرست کرد:
- علائم ویروس ماربورگ به طور ناگهانی پس از دوره کمون بیماری ظاهر می شود. شروع ناگهانی و تب شدید مداوم که قابل کاهش نیست یکی از اولین علائم این بیماری است.
- یکی از علائم این بیماری لرزش است که به ویژه در شب افزایش می یابد.
- اکثر بیماران آلوده به ویروس ماربورگ سردرد را تجربه می کنند.
- علاوه بر اینها، کمردرد، درد عضلات و مفاصل نیز از علائم این بیماری هستند.
- در برخی از بیماران، تب ماربورگ ممکن است دستگاه گوارش را درگیر کند و این بیماران علائمی مانند درد شکم، اسهال و حالت تهوع را تجربه کنند.
- بیماران ممکن است در طول ابتلا به ویروس ماربورگ دچار ضعف و خستگی شدید شوند.
- بثورات پوستی روی سینه، پشت و شکم بیماران نیز از علائم این بیماری ماربورگ است.
- این بیماری در گروه بیماری هایی است که به عنوان بیماری تب خونریزی دهنده تعریف می شود. افراد آلوده به این ویروس ممکن است خونریزی ناگهانی داشته باشند. اگر بیماری پیشرفت کند، این خونریزی ها می توانند در سراسر بدن پخش شوند.
- تب ماربورگ در برخی بیماران می تواند بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر بگذارد. علائمی مانند تنش، تحریک پذیری و فراموشی در این بیماران دیده می شود.
- در بیماران مبتلا، علائم ممکن است به طور فزاینده شدید شود و نارسایی چند عضوی به دلیل مشکلات پانکراس، کبد و کلیه رخ دهد.
اگر بیماری تب ماربورگ پیشرفت کند، ممکن است منجر به مرگ بیماران شود. بر اساس داده های سازمان جهانی بهداشت، مرگ در موارد شدید معمولاً در روزهای هشتم و نهم پس از شروع علائم به دلیل از دست دادن خون زیاد رخ می دهد.
درمان تب ماربورگ
از آنجایی که علائم ویروس ماربورگ مشابه سایر بیماری های عفونی است، تشخیص بیماری با یک علامت ممکن است دشوار باشد. در صورت بروز این علائم به ویژه در افرادی که در آفریقای مرکزی زندگی می کنند و یا به هر دلیلی به این مناطق مراجعه می کنند، با توجه به احتمال ابتلای بیمار به تب ماربورگ، باید آزمایشات مناسب برای تشخیص ویروس ماربورگ در محیط آزمایشگاه انجام شود. بنابراین، آیا درمانی برای ویروس ماربورگ وجود دارد؟ از آنجایی که ویروس ماربورگ نوعی ویروس RNA است و ساختار آن در مقایسه با سایر ویروس‌ها پیچیده‌تر است، درمان خاصی برای ویروس ماربورگ در حال حاضر در دسترس نیست. امروزه دانشمندان تلاش زیادی برای تولید واکسن و دارو برای مقابله و پیشگیری از ابتلا به تب ماربورگ انجام می دهند.
یک پروتکل درمانی برای تسکین علائم در بیماران مبتلا به تب ماربورگ دنبال می شود. در اکثریت قریب به اتفاق بیمارانی که فوت کرده اند، از دست دادن بیش از حد خون و نارسایی چند عضوی می تواند به عنوان علت مرگ نشان داده شود. به همین دلیل می توان با مصرف مکمل خون به بیمارانی که خونریزی دارند، علائم بیماری را کاهش داد. دادن مسکن و داروهای تب بر به بیماران ممکن است به آرامش بیمار کمک کند. همچنین مهم است که بیماران به طور مرتب مایعات مصرف کنند، زیرا اسهال، استفراغ و از دست دادن خون باعث می شود تعادل مایعات و الکترولیت ها در بدن بیمار خراب شود.
ویروس ماربورگ واکسن دارد؟
خیر. تاکنون هیچ واکسنی برای ویروس ماربورگ ساخته نشده است.
